zondag 26 juli
Vandaag verlaten we Beijing alweer en vliegen we om 10:50 naar Xi’an. We gaan met de metro naar Dongzhimen, en vanaf daar met de Airport express naar het vliegveld. We checken in. We hebben nog ruim een uur, dus lopen wat rond op het vliegveld. Als we naar de gate gaan, is het daar nog verdacht rustig. Fred vraagt aan de balie wat er aan de hand is. O, zegt de vrouw, de vlucht is geannuleerd. Lekker dan. De vrouw geeft aan dat we naar de ene balie moeten gaan om onze bagage terug te krijgen, en naar een andere balie om onze vlucht om te boeken. Wat een gedoe!
Er zijn nog wat toeristen, een Nederlandse vrouw met haar 2 zonen, en 3 Duitse toeristen. We lopen weer terug naar de vertrekhal. Bij de balie van Shanghai Airlines horen we wat onze nieuwe vlucht wordt en waar we onze bagage kunnen halen. We dachten dat het 12:30 zou zijn, maar bij het opnieuw inchecken blijkt het pas om 14:30 te zijn. Wel balen dus, ruim 3 uur later. Maar goed, gelukkig is het maar 3 uur later, en komen we op een schappelijke tijd in Xi’an aan. Na een paar uur rondhangen op het vliegveld, zitten we om 14:30 in het vliegtuig, en gaan om 15:00 richting Xi’an. Daar komen we om 16:45 aan. Nadat we onze tassen weer hebben, stappen we voor 25 yuan op de shuttle bus die ons rechtstreeks naar het Melody Hotel brengt. Daar stopt de bus namelijk voor de deur.
Bij aankomst zagen we al dat het hier regent, da’s minder. Het hotel is groot, maar niet zo boeiend. De gang is ontzettend donker. Op de kamer ligt vies tapijt en alles ziet er wat gedateerd uit. Als we inchecken blijkt dat we een kamer hebben met 2 losse bedden. We gaan weer naar de receptie en regelen een kamer met een tweepersoonsbed. Het hotel ligt aan een drukke weg, en je hebt wel wat last van de herrie van de toeterende auto’s.
We gaan een hapje eten bij Kings Town no. 1. Dit restaurant zit op de 1e verdieping. Het is vrij groot, en ziet er voor Chinese begrippen luxe uit. Er speelt een meisje viool, ze loopt van het ene naar het andere tafeltje. Best sfeervol. We bestellen iets met rund, en iets met kip en loempia’s. De serveerster waarschuwt ons dat het gerecht met kip heel erg pittig is. We denken, o, dat zal wel meevallen, maar ze heeft wel gelijk. Bij het gerecht met rundvlees krijgen we ook sneetjes witbrood en blaadjes sla, dus we kunnen er een broodje warmvlees van maken! De Chinezen om ons heen zitten vol belangstelling te kijken wat we eten. Best grappig.
maandag 27 juli
We hadden in eerste instantie bedacht om vandaag met de bus naar het Terra Cotta Leger te gaan. Maar aangezien we gisteren pas om 18:30 in het hotel waren i.p.v. 15:00, hebben we nog niet echt de stad kunnen verkennen. Dus dat gaan we vandaag doen. Het plan is om over de stadsmuur van Xi’an te lopen. Deze muur loopt helemaal rondom het stadscentrum, en is ongeveer 12 km lang.
We gaan eerst op zoek naar iets te eten. Onze voorkeur gaat naar een bakkertje voor wat broodjes. We lopen alleen verkeerd, en belanden in de moslimwijk. Het is hier nu al een en al bedrijvigheid. Ze verkopen souvenirs en allerlei eetwaren. Als we linksaf slaan lopen we langs wat slachterijen, waar het nodige vlees hangt. Allemaal indrukwekkend om te zien, maar niet echt een geschikte plek om even te ontbijten. Als we de moslimwijk weer uit zijn, lopen we langs de grote weg. Pas na een paar kilometer komen we langs een bakkertje. We halen hier wat broodjes en lopen verder naar de muur.
We kopen onderweg nog wat drinken. In de supermarkt zie ik het drinken staan, maar niet gekoeld. Ik probeer aan een medewerkster te vragen of ze het gekoeld heeft, door koel aan te wijzen in het mandarijnwoordenboekje. Als ik achter haar aanloop, brengt ze me naar de groenteafdeling. Niet wat ik bedoelde, dus laat dat koude drinken maar zitten.
Als we onze wandeling over de muur beginnen, bij de Westerpoort is het nog bewolkt. Maar na een stukje lopen, breekt de zon door. Alleen, aangezien we gisteren vlogen heb ik alle zonnebrand uit mijn rugtas gehaald, en die ben ik vanmorgen vergeten weer terug te stoppen. Niet zo slim dus.
Het stuk van oost naar west is behoorlijk lang. Halverwege is een gebouw, waar we even een kijkje nemen. De zon brand behoorlijk, en er is weinig schaduw met de zon praktisch recht boven je.
Als we bij de oosterpoort zijn, loopt daar een Nederlands reisgezelschap. Ik vraag aan een paar mensen of een van hun zonnebrand bij zich heeft. Ik kan van iemand wat ‘lenen’, maar eigenlijk is het dan al te laat. Mijn armen zijn al behoorlijk rood. Het stuk van oost naar west hebben we een klein strookje schaduw. Uiteindelijk doen we er ruim 4 uur over om helemaal rond te lopen. Maar dan hebben we wel heel relaxt gelopen, met de nodige stops om even in de schaduw te zitten als dat kon. Als 2 kreeften gaan we bij de westerpoort weer van de muur af.
Terug in het hotel maken we de hele tube aftersun op die ik bij me heb. ‘s Avond gaan we op zoek naar nieuwe. Nu zitten er vlakbij ons hotel de nodige winkels en winkelcentra, dus dat komt wel goed. We kopen een tube voor 60 yuan. Ze hebben ook Lancaster, maar die is gelijk 230 yuan. Hierna eten we bij een restaurant vis, rijst met curry, rund en noedels. Wel komisch, tot nu toe keken de Chinezen al vol belangstelling als je voorbij liep, maar nu we allebei zo rood zijn, is dat kijken nog erger. Ook in het restaurant waar we zitten.
dinsdag 28 juli 2009
Vandaag gaan we naar het Terra Cotta leger. We hebben gelezen dat het hier erg druk kan zijn, dus we gaan lekker vroeg. We hebben in het hotel gevraagd welke bus we vanaf het centrum naar het station gaat, dat blijkt 611 te zijn. Die bus vertrekt rechts van de Bell Tower. Vanaf het station nemen we de bus naar het leger. Deze bussen staan ten oosten van de ingang van het treinstation. De bus zit al aardig vol, en vertrekt om 7:45. Hij doet er iets meer dan een uur over.
Als we de entreetickets hebben gekocht, is het nog een aardig stuk lopen naar de hallen. In de lonely planet staat dat je het beste van hal 3 naar hal 2 naar hal 1 kunt lopen. Aangezien 3 helemaal aan de achterkant ligt, beginnen wij bij 2. Alleen is hier weinig te zien. Er staan geen beelden, alleen de geulen waar ze in hebben gestaan. We besluiten naar hal 1 te gaan, aangezien het nu nog niet zo druk is met bussen toeristen. Dit is de grootste hal, en hier zie je het leger staan.
Super om te zien, elke soldaat heeft weer een ander gezicht. Later zien we bij een expositie dat ze vroeger waren beschilderd en versierd. Wat gigantisch veel werk moet dat wel niet geweest zijn. Heel bijzonder. Rond 10 uur gaan we weer weg. Het is inmiddels al wat drukker geworden met groepen toeristen.
Terug op het station zoeken we uit welke bus we morgen naar Luoyang moeten hebben. We vragen het ergens. Ze wijzen welke kant we op moeten. Daar is een hal waar je bustickets kan kopen. We vragen of we vandaag al tickets voor morgen kunnen kopen. Aan de balie spreekt het meisje gelukkig een beetje Engels.
We gaan ergens een hapje eten, bij een Japans restaurant. Fred bestelt noedels, en ik bestel sushi. Hierna gaan we op zoek naar een internetcafé. In de lonely planet staat dat er achter ons hotel eentje zit. Op weg daarnaartoe lopen we langs een hotel, Citadines. De entree ziet er mooi uit. We gaan voor de grap eens binnen vragen wat een kamer hier kost. De jongen zegt 360. Dat valt dus best mee. We vragen of we een kamer kunnen zien. Het blijkt dat het hotel in 2007 gebouwd is. De hallen zijn wit en goed verlicht. Ook de kamer is super! Alles ziet er strak uit. Er zit een keukentje in, een bureau en een zithoek. Aan de muur hangt een flatscreen en de kamer heeft een grote badkamer met ligbad. Helemaal top, hier kunnen we mooi heen als we voor de 2e keer in Xi’an zijn, vanaf 3 of 4 augustus.
Weer buiten gaan we verder met zoeken naar het internetcafé. We kunnen het alleen niet vinden, en lopen een rondje. Na 10x vragen weten we eindelijk waar het is. Het stond in het chinees aangegeven, vandaar dat we het niet gezien hadden. We lopen door een hal, en moeten 2 trappen omhoog die verlicht zijn met rode lampjes. Het lijkt meer op een afwerkplek, maar als we op de 2e verdieping aankomen, komen we in een hal met superveel computers. Het zit vol met jongelui die aan het chatten/surfen en gamen zijn. We checken onze mail, en gaan weer verder. ‘s Avonds eten we in het restaurant naast ons hotel. Het blijkt dat je hier ook gratis (draadloos) internet hebt, dus we skypen nog even met familie.