Vrijdag 17 juli
Ongeveer 3 weken van te voren hebben we deze reis geboekt. We gaan eerst Beijing bezoeken, en zullen met een binnenlandse vlucht heen en weer vliegen naar Xi’an, om daar het een en ander te bekijken. Ons vliegtuig vertrekt om 14:40. We vertrekken om half 1 met de trein richting Schiphol. Remco en Marjolijn, net terug uit Frankrijk, komen ons uitzwaaien.
Op Schiphol aangekomen brengen we eerst onze tassen weg. We hebben online al ingecheckt, dus dat hoeft niet meer. De twee tassen bij elkaar wegen maar 21 kilo, dus we kunnen het nodige mee terug nemen. We drinken een bakje koffie met z’n vieren en vertrekken rond 14:10 richting de gate. Daar aangekomen blijkt onze vlucht vertraging te hebben, en we pas om 15:20 zullen vertrekken. Dat is niet zo mooi, want we vliegen naar Frankfurt, en moeten daar op tijd onze vlucht naar Beijing halen. Die vertrekt om 17:20, dus we hopen dat we nog voldoende tijd hebben om over te stappen.
De medewerkster achter de balie geeft aan dat we het ondanks de vertraging zouden moeten redden. Dat hopen we dan maar. Fred belt met Remco, die nog op Schiphol is, om te checken bij de balie van Lufthansa. Daar geven ze hetzelfde antwoord. Uiteindelijk komt iets voor 3 uur het vliegtuig aan. Helaas duurt het nog een eeuwigheid voordat we vertrekken, en stijgen we pas om 16:00 op.
Wat een gedoe. We landen om 17:00 in Frankfurt, en hebben dus nog maar 20 minuten om van de ene gate naar de andere te sprinten. Een bus brengt ons vanaf het vliegtuig naar de gate. Alleen, dat is terminal B, en wij moeten naar C13. We racen als een gek. Behalve wij 2 zijn er nog 11 andere reizigers die moeten overstappen op de vlucht naar Beijing. Eerst nog paspoortcontrole, en bagagecheck. Pas om 17:20 zijn we bij de juiste gate, maar gelukkig staat het vliegtuig er nog! Totaal bezweet van het rennen stappen we in. De beenruimte is niet zo groot, en we hebben geen eigen beeldschermpje in de stoel voor ons. Best behelpen dus. De vlucht duurt 8 uur, dus rond 9 uur, zaterdagochtend landen we in Beijing.
zaterdag 18 juli
Het vliegveld in Beijing is enorm groot! Het is allemaal opgeknapt voor de Olympische Spelen van vorig jaar. Wel bizar, in China moet je een gezondheidsverklaring invullen om het land binnen te komen. Ook checken ze (m.b.v. warmtesensoren) of je temperatuur niet te hoog is. Eenmaal door de douane komen we tot de ontdekking dat onze bagage er niet bijzit, vanwege de vertraging. We gaan naar het kantoortje voor left luggage. Daar horen we dat onze tassen morgenochtend pas aan zullen komen. We vullen een formulier met gegevens in, en ons hotel in Beijing waar ze morgen de bagage heen kunnen brengen. Een Nederlandse vrouw die voor ons wordt geholpen vraagt om een schadevergoeding. Dat blijkt te kunnen, we krijgen 800 yuan aan contant geld mee.
We nemen de skytrain naar Donguaman. Vanaf dat metrostation is het niet ver naar ons hotel, maar we hebben wat moeite om ons te oriënteren. We hebben geen idee welke kant we opmoeten, en na een kwartiertje zoeken en een paar keer vragen besluiten we toch maar een taxi te nemen. Het is toch wat verder dan we dachten. Het hotel ligt in een rustige hutong. De kamers liggen rond een tuin met zitjes. De kamers zijn prima, met een sfeervol hemelbed.
Nadat we even zijn neergeploft en opgefrist gaan we op pad om ergens wat te eten. We zoeken iets waar het lekker druk is. Vlakbij het hotel (4Banqiao) zit een winkelstraat met heel veel restaurants. Genoeg keus dus. We gaan ergens naar binnen. Het blijkt een hotpot-restaurant te zijn. Dit is een soort fondue, waar je van alles in kunt doen. We krijgen 2 schalen, in de ene zit kippenbouillon, en in de ander zitten pittige garnalen met een dunne saus. Verder hebben we spinazie en rijst besteld. Het is ons alleen niet helemaal duidelijk wat we met de kippenbouillon moeten doen, maar de rest is allemaal lekker.
We lopen richting de Lama-tempel. Het is een groot complex met allerlei verschillende gebouwen. De gebouwen zijn aan de buitenkant kleurrijk en rijkversierd. Blauw, rood, groen en goud. In de tempels staan boeddhabeelden, waarvan sommige megagroot. De tempels worden nog volop gebruikt, want er lopen hier niet alleen toeristen rond, maar ook chinezen die wierookstokjes aansteken. Heel mooi om te zien.
We zijn aardig gaar van de reis, dus hebben bedacht om een voetmassage te nemen. We hebben in het hotel gevraagd waar dat kan, zij weten nog wel een adresje in de buurt. Heerlijk, even bijkomen van de lange vlucht. Ik val half in slaap, zo relaxt is het. Daarna gaan we terug naar 4Banqiao, waar we wat chillen in de tuin. We hebben hier gratis internet, zelfs op de kamer, dus we mailen en skypen even naar Nederland. ‘s Avonds eten we bij een van de restaurants aan de Dongzhimennei, die vlak bij het hotel ligt. We bestellen eend en rijst en een grote cola. Dat blijkt een literfles te zijn, dus groot genoeg! De eend is in stukjes gesneden en wordt op verschillende bordjes geserveerd. Best lekker. Het is lekker druk in het restaurant, maar eigenlijk alleen met chinezen. Behalve ons zijn er geen westerse toeristen.
zondag 19 juli
We worden pas om half 10 wakker. We vragen bij de receptie of we kunnen bellen, om te vragen of onze tassen inmiddels op het vliegveld zijn. Het meisje achter de receptie belt voor ons, maar helaas, nog geen tassen. We gaan vandaag naar de Tempel van de Hemel. Vlakbij ons hotel zit een metrostation. We gaan een paar haltes verder. Als we uitstappen is het ons niet helemaal duidelijk welke kant we op moeten. Het is wat lastig oriënteren.
In eerste instantie lopen we de verkeerde kant op. Even later blijkt dat de ingang aan de andere kant van de straat is. Dat is een zesbaansweg, dus we waren er voorbij gelopen. De tempel ligt in een park, waarin ook andere gebouwen staan. Het is redelijk druk, maar prima te doen. We vermaken hier tot een uur of 1.
Onderweg eten we ergens wat, want we hebben vanmorgen nog niet ontbeten. Een gigantisch bord met rijst, en wat eend en groente. We gaan met de metro 2 haltes verder om een deel van de oude Ming-stadsmuur te bekijken. Langs de muur ligt een strook park. Aan het eind is een gebouw, en een deel van de muur wat gerestaureerd is. Best mooi om te zien. Hierna gaan we weer terug naar 4Banqiao. Als we in de tuin wat chillen raken we aan de praat met een koppel uit Noorwegen. Het is hun laatste avond hier. Ze hebben met het meisje van het hotel afgesproken dat zij hier vanavond koken, om zo wat meer over de Chinese keuken te leren. Ze vragen of we mee willen eten. Nou, helemaal leuk. Het eten is heerlijk. Gekruide tofu, kip met groente en aubergine met satésaus. Na het eten blijven we nog in de tuin zitten, tot een uurtje of 2.
maandag 20 juli
We hebben de wekker gezet op half 9, want we willen vandaag naar de Verboden Stad. En dan kun je beter niet al te laat gaan, om toch een beetje de drukte voor te zijn. We ontbijten in het hotel. We krijgen 2 witte broodjes met een gebakken eitje en verse sinaasappelsap. We zeggen de Noren gedag, en gaan met de metro richting het Tiananmen-Plein. Daar aangekomen checken we eerst bij het Beijing Sightseeing Bus Centre of ze bustickets hebben naar Juyongguan en de Ming Tombes. Hoewel ik op internet heb gelezen dat je die hier kunt krijgen, blijkt dat daar niet zo te zijn. Ze hebben wel tickets voor naar Badaling, maar daar willen wij niet heen, aangezien iedereen daarheen gaat en het daarom superdruk is.
We lopen over het Tiannanmen-Plein richting de Verboden Stad. Het is bloedheet vandaag. En drukdruk met Chinezen. Ze hebben allemaal parapluutjes en als je niet uitkijkt prikken ze zo je ogen uit. Om de Verboden Stad binnen te komen moet je eerst door de Poort van de Hemelse Vrede. Aan de buitenkant ziet alles er kolossaal en reusachtig uit: een hoge dikke, rode muur en bij de ingang een groot schilderij van Mao. We lopen verder richting de Meridian Gate. Dit is een u-vormige poort, ook weer gigantisch hoog, met aan beide uiteinden een soort tempel. We kopen hier een kaartje voor de Verboden Stad. We kopen ook een audiotoer, die ze zowaar in het Nederlands hebben. In de Verboden Stad gaan we gelijk rechts, aangezien je hier wat schaduw hebt. Het is indrukwekkend om te zien. Alles is rijkelijk versierd.
Rode muren, geel/oranje daken en aan de onderkant van het dak schilderingen met veel blauw, groen, wit en goud. En dat op praktisch elk gebouw, langs elke wand. Gigantisch veel werk om te maken. We vermaken ons tot een uur of 3 in de Verboden Stad. We lopen terug door het Zhongsan Park, wat links van de Verboden Stad ligt. Wel even relaxt, wat schaduw. Terug in het hotel regelen we voor de volgende dag een toer naar Jinshanling. Vanaf hier kun je zo’n 8 km over de muur lopen, tot aan Simatai.
‘s Avonds eten we bij het restaurant waar we op zondag ook hebben gegeten. We bestellen een kipschotel en rijst. Alleen, als we de kip krijgen is het lauw i.p.v. warm, dus we vragen een nieuwe. Als we die krijgen, merken we dat de botjes er nog inzitten. Maar dat schijnt hier meestal te zijn ontdekken we later.
We gaan niet te laat slapen. Na een paar uurtjes gaat de telefoon bij ons op de kamer. Het is de receptie, we worden morgenochtend niet om 7:30, maar om 6:30 opgehaald voor onze tocht naar de muur. Nou, ook goed. We zetten de wekker een uurtje eerder en gaan weer slapen.
dinsdag 21 juli
Vandaag dus lekker vroeg opgestaan om 8 km over de muur te wandelen. We hebben pringles, chips, liga’s en een appel bij ons, en lekker veel drinken. We weten niet zeker of je daar wel of geen eten en drinken kan kopen, dus nemen zelf alvast wat mee. De taxi komt ons ophalen, en brengt ons naar een grotere bus. We hadden een minibusje verwacht, maar het is een complete touringcar! Rond 6:30 vertrekken we. Dat mag ook wel, want het is meer dan 3 uur rijden. Daar aangekomen kun je eten en drinken kopen.
Het is warm vandaag, maar we hebben geluk, want het is best helder vandaag. Dat schijnt lang niet altijd het geval te zijn. We kunnen kiezen: lopend omhoog, of met de kabelbaan. We doen het lekker relaxt, en gaan met de kabelbaan, want het is vanaf hier nog 10 km lopen naar Simatai.Het is echt bloedheet, maar we zijn goed voorbereid. Sunblock, petje, sjaaltje en genoeg te drinken bij ons.
Vanuit de kabelbaan (die behoorlijk slingert) zie je al een stuk muur. Het is echt amazing om te zien, hoe die muur zich over de bergtoppen slingert. Om de zoveel meter is er een wachttoren. Sommigen zijn opgeknapt, van anderen is niet zoveel meer over. We maken veel foto’s, en Fred filmt. Onderweg is er op veel plekken water en cola te koop. Gelukkig maar. Sommige stukken zijn behoorlijk steil.
Totaal komen we langs 30 wachttorens. Tot de 16e toren is het vooral klimmen, daarna is het grotendeels dalen. Het is supermooi om te zien, en absoluut de moeite waard om in deze hitte totaal bezweet de muur te beklimmen.
Vlakbij Simatai lopen we de muur af, en moeten we een brug over, om daarna weer naar boven naar de muur te klimmen. Behoorlijk pittig voor zo’n laatste stukje. Hierna zijn we bijna bij de plek waar we de muur weer afgaan. We lopen een pad af, naar de ingang. Daar wachten nog wat mensen van onze groep en worden we met een minibusje naar een restaurant gebracht. Daar krijgen we een lopend buffet. Hup, terug in de bus, zijn we rond half 7 weer terug in het hotel. Hier chillen we wat, en eten ‘s avonds een hapje in de straat waar we altijd eten. We bestellen kip, bonen en rijst. Bij de kip zitten gigantisch veel pepers! Lekker pittig dus.
woensdag 22 juli
Vandaag gaan we wat later op pad. We gaan naar het Zomerpaleis, zo’n 12 km uit het centrum. Als het goed is kun je daar met de metro naar toe. We gaan met de metro, en stappen over bij Xizhimen. Hier willen we overstappen op lijn 4, maar die blijkt niet te bestaan. Volgens de kaart wel, maar in real life dus niet. We gaan over op plan B, en dat is de bus. In de lp staat dat we bus 354 moeten hebben. Als bus 354 aan komt rijden, vraag ik aan de chauffeur of deze bus naar het Zomerpaleis gaat. Nou ja, vragen. Ik wijs de Chinese tekens voor Zomerpaleis in de lp aan. Maar nee, deze gaat blijkbaar niet die kant op.
Ik pak m’n woordenboekje, en ‘vraag’ aan iemand welke bus er richting het Zomerpaleis gaat. Na een paar keer vragen, wijst iemand het juiste busnummer aan op een bord, en weten we welke bus we moeten hebben.
Als we eenmaal in de bus zitten, geeft de vrouw die de kaartjes verkoopt en controleert aan waar we eruit moeten stappen. In de bus zit ook een Amerikaans stel, die ook naar het Zomerpaleis gaan. Het is even zoeken, en in eerste instantie lopen we totaal verkeerd. Fred en ik hebben het nog wel in de gaten dat we verkeerd gaan, maar de Amerikanen schijnen het niet door te hebben. Als we het aan een jongen vragen die voorbij loopt, loopt hij helemaal met ons mee om ons naar de ingang te brengen. Een behoorlijk stuk om voor hem, dus ontzettend aardig!
Bij het Zomerpaleis aangekomen blijkt het gigantisch druk te zijn, voornamelijk met Chinese toeristen en groepen scholieren. Het is trouwens de hele dag al gigantisch mistig. We weten niet of dit nou smog is, of gewoon mist. Geen idee. Vanmorgen was ook de gedeeltelijke zonsverduistering, maar daar was dus echt niks van te zien.
De gebouwen van het Zomerpaleis zijn qua vorm, kleuren en versieringen precies zoals de Verboden Stad en de Tempel van de Hemel. Bij het Zomerpaleis is een groot meer, maar door de mist is het uitzicht niet zo spectaculair. En ook vanwege de drukte is het wat minder dan wat ik mij ervan had voorgesteld. Je kan helemaal naar boven via trappen, om bij een van de hoofdgebouwen van het paleis te komen. Maar we hebben allebei nog spierpijn van gisteren, van het beklimmen van de muur, dus we vinden het halverwege wel prima.
Om terug te gaan vanaf het Zomerpaleis naar het centrum hebben we geen zin om moeilijk te doen, en nemen we een taxi. We gaan naar het Hou Hai meer. Het schijnt dat je hier nog oude hutongs kunt zien. Daar aangekomen wandelen we langs het meer, en nemen wat zijstraatjes. De wijk op zich ziet er alleen niet echt anders uit dan de hutong-wijk waar ons hotel staat. De huizen zijn allemaal redelijk opgeknapt, en de straten zijn van beton. Niet echt meer de oude hutongs als je het mij vraagt. We lopen verder langs het meer, en eten wat bij Yuele Shanwu, een van de vele restaurants langs het meer. We bestellen noedels met rund, en een biertje.
Als we ons eten en het biertje op hebben, ziet de lucht er heel dreigend uit. We blijven nog maar even zitten en bestellen nog een drankje. Het gaat inderdaad regenen, en niet veel later komt het met bakken uit de hemel zetten. Aangezien het even doorgaat met regenen, bestellen we ook ons avondeten hier. Na afloop nemen we een taxi terug naar ons hotel.
donderdag 23 juli
We hadden ons even vergist in de datum, en dachten dat we morgen al verder vlogen naar Xi’an, maar dat is pas zondag. Je vergeet al gauw welke datum het is, als je op vakantie bent. Het plan voor vandaag is om met de bus naar de Ming Tombes te gaan. We nemen eerst de metro naar Jinsanling en vanaf daar bus 345 richting Changping. Het is allemaal prima te doen met openbaar vervoer.
In Chanping nemen we een taxi, maar achteraf blijkt dat we ook dat stukje met de bus hadden kunnen doen. In dit gebied liggen zo’n 16 Ming Tombes, waarvan een deel open is voor het publiek. We gaan eerst naar Ding Ling.
De entree is maar liefst 65 yuan. Behoorlijk prijzig. Deze graftombe kun je ook ondergronds bekijken. Hoewel het beneden lekker koel is, is het niet zo spectaculair. De volgende tombe die we bezoeken is Changling. De bouwstijl is hetzelfde als de Verboden Stad enzo. Fred koopt 2 leeuwtjes. We hadden een vals biljet van 100, waar we maar niet vanaf kwamen, maar met de leeuwtjes lukt het wel.
We gaan gauw weer verder voordat ze achter ons aankomen. We nemen de bus terug vanaf Changling. Tot nu toe was het bewolkt, maar droog. Halverwege de busrit gaat het regenen en vervolgens plensen. Wij zitten gelukkig droog. Terug in Beijing nemen we de metro terug naar het hotel.
Als we ‘s avonds weer naar de Dongzhimen Dajie-straat lopen gaan we weer op zoek naar een nieuw restaurant. Bij een van de vele restaurants zitten zelfs buiten mensen te wachten. Dat is meestal wel een goed teken, maar we hebben geen zin om te wachten. Iets verderop worden we door een jongen aangesproken. Hij vertelt in het Engels dat het restaurant een binnentuin heeft. We zijn benieuwd en lopen mee. We lopen door een gangetje, en komen uit in een gigantisch restaurant wat helemaal vol zit. Meer naar achter ligt er een binnentuin. Het ziet er gezellig uit, en ook het eten hier is fantastisch.
vrijdag 24 juli
Vandaag gaan we naar de Confuciustempel en de Bell Tower en Drum Tower. De Confuciustempel ligt op loopafstand van ons hotel. Het is hier voor Chinese begrippen niet zo druk. We zijn ook lekker vroeg, dat scheelt ook. Er is een uitgebreide tentoonstelling bij de tempel over het leven van Confucius en zijn invloed op China. Hierna lopen we verder richting de Bell- en Drumtower.
Het is niet zo smoggy vandaag, dus we hebben een redelijk uitzicht over de stad. Helaas kunnen we de Drum Tower niet bezoeken, deze is gesloten vanwege renovaties. Ik zie in de lonely planet dat er in de buurt een Sechuan restaurant zit. Het is wat verder lopen dan gedacht, maar onderweg zitten de nodige winkeltjes, dus het is een leuke wandeling. Bij het restaurant bestellen we kikker, kip met groente en tofu. De kikker en de kip zijn heerlijk, de tofu valt tegen. We lopen door wat hutongstraatjes terug richting het hotel. Als we vlakbij het hotel zijn begint het met regenen. We zijn net op tijd in het hotel, voordat het hard gaat regenen.
We chillen wat in het hotel, en gaan rond 19:30 met de metro richting de Poort van de Hemelse Vrede. Hier willen we wat foto’s maken, het is ‘s avonds namelijk mooi verlicht. Daar aangekomen worden we aangesproken door 2 Chinese meisjes. Ze vragen of we straks met hun ergens wat willen eten. We zeggen thanks, but no thanks, en lopen verder. Later lees ik in de lonely planet dat dit een truc is om toeristen op te lichten. Ga je gezellig uitgebreid zitten eten, zeggen ze ineens dat ze geen geld hebben en peren ‘m.
Bij de poort en de omgeving is veel politie. Ook is het Plein van de Hemelse Vrede afgezet. Geen idee wat er aan de hand is. De Poort is mooi verlicht, een aan de voorkant staan fonteinen aan. We maken wat foto’s, en gaan dan met de metro weer terug. Op weg naar de metro worden we weer door 2 andere Chinese meisjes aangesproken, die blijkbaar honger hadden. We eten weer bij Hua’s Court Yard Restaurant. We bestellen niet zoveel, aangezien we ‘s middags al uitgebreid hebben zitten eten. Wel bestellen we een flesje rode wijn. Die is hier 180 yuan, dus best te doen voor een keertje.
zaterdag 25 juli
We hebben bedacht om de Muur nog een keer te bezoeken, aangezien we nu toch in China zijn. Dit keer gaan we naar Juyongguan. We gaan er met openbaar vervoer heen. Eerst met de metro naar Jishuitan, en daar vanaf het busstation Deshengmen met bus 919. In de bus blijkt dat we ergens over moeten stappen, op bus 20. Bus 919 gaat net als bus 345 (die we hadden om naar de Ming-tombes te gaan) naar Changping. Bus 919 gaat over de expressway, waar een behoorlijke file staat.
Na ruim 2 uur in de bus zitten worden we gedropt bij een bushalte. Het is nu nog 8 km naar Juyongguan. Zodra we de bus uitstappen springen er 2 Chinezen om ons heen, een man en een vrouw. Vooral die vrouw is behoorlijk irritant. Blijkbaar willen ze dat zij ons met hun auto naar Juyongguan brengen. Maar wij willen gewoon met de bus. We steken de straat over, want vanaf hier gaat bus 20 richting Juyongguan. De vrouw blijft maar dingen roepen in het Chinees. Wat een vervelend mens. Helaas weet ik zo gauw niet hoe ik in het chinees moet zeggen dat ze op moet sjouten. Gelukkig komt na een paar minuutjes bus 20 aanrijden, ik ben blij als we erin zitten.
Dit deel van de muur is al een stuk toeristischer. Gigantisch veel parkeerplaatsen en bussen vol toeristen (vooral Chinezen). Zowel linker- als aan de rechterkant zijn heuvels. Door het dal loopt een drukke weg en een rivier. In het dal zijn ook de parkeerplekken en allerlei gebouwen. Op beide heuvels is een stuk muur, dus als je wilt kun je een rondje lopen. Of een halve cirkel linksom, of alleen een halve cirkel rechtsom. Linksom is behoorlijk stijl, en erg druk. Wij besluiten rechtsom te gaan. Het is wel even klimmen. Dit deel van de muur en de wachttorens zijn helemaal opgeknapt. Wat dat betreft is het andere deel bij Simatai wat meer charme, aangezien daar sommige delen nog authentiek zijn.
Terug beneden eten we een mie-soepje en nemen de bus weer terug. We staan voorin de bus, aangezien er geen plek meer is om te zitten. We zien dat de toerenteller en de snelheidsmeter van de bus het niet meer doen. De bus rijdt in een slakkengangetje. We hebben ook geen idee waar ‘ie naartoe gaat, hij neemt een andere route als op de heenweg en kiest voor allerlei binnendoor-weggetjes. Na ruim een uur rijden komen we langs een bushalte waar ook 345 bijstaat. We stappen hier uit om over te stappen. Het is een flinke rit, met de bus en met de metro terug naar het hotel.
En jawel, ‘s avonds eten we weer bij ons favoriete restaurant. Dit keer zitten we in de tuin. Ze hebben hier overheerlijke spring-rolls met groente. Erg lekker.