Kathmandu

Woensdag 6 / donderdag 7 april
De reis gaat dit keer naar Nepal! We vliegen met Turkish Airlines vanaf Amsterdam eerst naar Istanbul, en daar stappen we over naar Kathmandu. In april 2022 is net alles weer versoepeld na de corona. Nog wel aantonen dat we gevaccineerd zijn. En de drukte op Schiphol valt ook reuze mee, dat is pas een paar maanden later.

Op de vlucht van Amsterdam naar Istanbul zitten we naast een vrouw uit Amsterdam. Ze reist vanaf Istanbul door naar Jakarta, waar ze enkele maanden zal blijven. We raken met haar in de praat in het vliegtuig. En op Istanbul, waar we beiden wat uurtjes moeten wachten op de aansluitende vlucht, brengen we samen wat tijd door.

De vlucht van Istanbul naar Kathmandu verloopt goed. We hebben al in Nederlands ons visum geregeld, bij de Nepalese ambassade in Amsterdam. Maar alsnog duurt het ontzettend lang om door de douane te gaan. Lange rijen. Wat een gedoe.

Na zo’n 1,5 uur staan we buiten met onze tassen. We regelen een taxi naar ons hotel in Kathmandu. Zoals we gewend zijn, is het verkeer een chaos. Veel verkeer, maar vooral ook veel brommers. Eenmaal in het hotel hebben we met Narendra afgesproken. We hebben vorige keer in Nepal met hem de trekking gedaan. We zullen dit keer met zijn neef de trekking doen.

’s Middags halen we simkaarten, zodat we eventueel kunnen bellen, maar ook dat we wat internet hebben mochten we wat op willen zoeken. Daarna doen we nog een drankje. Ik heb alleen een enorme jetlag, en last van de smog in Kathmandu. Dus ’s middags alvast een powernap gedaan. ’s Avonds eten we vlakbij het hotel wat. Ik heb alleen heel weinig trek, dus vroeg weer mijn bedje in.

Vrijdag 8 april
Gelukkig heb ik goed geslapen, en heb ik geen last meer van mijn jetlag. Vandaag om half 12 komt Narendra ons ophalen. We zullen die dag bij hem te gast zijn, en ook daar overnachten. Hij heeft enkele kamers namelijk. Na het ontbijt in het hotel lopen we nog even Kathmandu in, richting Durbar Square. Er is aardig wat oponthoud onderweg. Een jongen wil heel graag met ons meelopen. Maar uiteraard om ons ergens naartoe te lokken, om in een winkel iets voor hem te kopen. Sorry, helaas, geen zin in en geen tijd voor. Later horen we dat dit inderdaad een bekende truc is.

Op Durbar Square hebben we niet zoveel tijd. Daar aangekomen, zien we dat er door de aardbeving veel tempels beschadigd zijn. Een deel is, of wordt weer opgebouwd en staat nu in de steigers. De tijd vliegt, we gaan weer terug. We pinnen geld onderweg, en halen fruit.

Aangezien we bij Narendra en zijn familie zijn uitgenodigd, hebben we in het hotel gevraagd wat gepast is om dan mee te nemen. De jongen van het hotel zei dat het dan het beste is om fruit te kopen en aan de gastvrouw te geven. Vandaar dat we ook wat fruit kopen. We checken uit bij het hotel, en om half 12 is Narendra er. We rijden met hem naar zijn huis, ten noorden van Kathmandu.

We hebben vorige keer ook Narendra en zijn gezin bezocht. Toen woonde hij klein, een soort schuurtje met 2 kamers en een golfplaten dak. Inmiddels heeft hij op hetzelfde terrein een huis laten bouwen, met 4 verdiepingen. Ook hebben ze een kleine moestuin. Daar aangekomen is zijn vrouw er ook. Zijn zoon en dochter zullen later op de dag er ook zijn, maar die zijn allebei nog aan het werk. Narendra spreekt goed engels, maar zijn vrouw niet. Zijn beide kinderen wel. Zijn zoon werkt bij de luchthaven (binnenlandse vluchten), en zijn dochter werkt in het ziekenhuis. We wandelen een stukje, naar een uitzichtpunt wat over Kathmandu uitkijkt. Heel veel laagbouw. Bijna alles is volgebouwd. En er hangt een mistig laagje over van de smog.

Eenmaal thuis, ook als de zoon en dochter thuis zijn, gaan we momo’s maken! Wat een belevenis. Ik ben de tel kwijt hoeveel we er gegeten hebben. We mogen er zelf ook een paar maken, maar dat is nog best lastig. Dus gelukkig maken zij de rest. ’s Avonds vertellen de kinderen van Narendra dat de zoon naar Canada wil, en de dochter naar Australië met haar man. Omdat er eigenlijk voor hun geen toekomst is in Nepal, ook omdat je er zo weinig verdiend. Rond half 11 gaan we slapen. Wat een ontzettend lieve mensen, ook zo gastvrij dat we een dag bij hun te gast zijn.