Donderdag 13 april
Vandaag nemen we de trein naar de volgende bestemming: Guanshan. Ik neem de taxi, en Fred de gehuurde scooter. De verhuurder zit naast het treinstation van Hualien, dus dat komt mooi uit. Daar aangekomen halen we om 9 uur de treinkaartjes. De trein vertrekt om half 10, dus perfecte timing.
Om 12 uur komen we aan in Guanshan. Het hotel ligt op loopafstand van het station. Daar aangekomen droppen we de tassen. We kunnen na 15:00 inchecken. We gaan te voet Guanshan verkennen, en proberen of we hier een brommer kunnen huren. Dat lukt namelijk niet overal, blijkbaar heb je dan een international drivers license nodig. En aangezien we hadden bedacht van te voren dat we geen auto zouden huren, hebben we die niet.
Morgen willen we naar de Lisong Hot Spring, die hier 45 km vandaan is. Dit is nog een van de weinige hotsprings in Taiwan waar geen resort omheen is gebouwd. We lopen eerst door een overdekte markt, en komen langs een tempel. Als we binnen een kijkje nemen, zien we dat het plafond volhangt met rode lampionnen. De tempel heeft mooie details, als je door de drukke Taiwanese versiersels heenkijkt. We zigzaggen door de straatjes.
We vragen op een aantal plekken waar we een scooter kunnen huren. Uiteindelijk komen we uit bij het station. De 2 medewerkers spreken geen engels. Met het woordenboekje lukt het bijna om de scooter mee te krijgen. Maar dan komt de baas erbij, en helaas, het feest gaat niet door. Hij geeft aan dat hij in de problemen kan komen als hij er een aan ons meegeeft. Dus helaas, maar begrijpelijk. En pech voor ons, er zijn hier in dit kleine dorpje verder geen verhuurders. We gaan eerst bij een koffiebar vlakbij het station lunchen, om daarna een plan B te bedenken. Een taxi wordt al gauw prijzig, aangezien het wel wat kilometers rijden is.
De lunch smaakt ons goed, curry met rijst. Je kan hier ook lekkere koffie krijgen, ze hebben zelfs flat whites! In de bar liggen wat folders met toeristische informatie. Ik zie dat je met de bus in de buurt van de hotsprings kan komen. De bus rijdt tot een dorpje, en vanaf daar is het nog 8 km. De jongen die ons helpt spreekt redelijk engels. Hij geeft ons tips hoe laat de bus vertrekt, en ‘s middags weer teruggaat, en vertelt ons waar we de buskaartjes kunnen kopen. Superchill.
We lopen nog wat door het dorpje, en een klein ommetje buitenom door de rijstvelden, voordat we teruggaan naar het hotel. ‘s Avonds eten we bij een van de stalletjes. Het scheelt, ze hebben hier een vitrine, dus we kunnen aanwijzen wat we willen eten. Eenmaal binnen blijkt dat ze ook een engelse kaart hebben, en het meisje van de bediening ook wat engels spreekt. De noedels met tofu, en wat groente smaken lekker. Na het eten lopen we naar een supermarkt, aan het einde van het dorp. Deze was groter dan de supermarkten die we tot nu toe tegen zijn gekomen de afgelopen week, dus altijd leuk om eens te kijken wat ze hier zoal hebben.
Vlakbij de supermarkt blijkt ook een avondmarkt te zijn, ziet er gezellig uit! Het ruikt hier heerlijk, er zijn verschillende foodstalls waar voor je neus heerlijke hapjes worden bereid. Ik haal hier een portie boontjes, die ik later in het hotel oppeuzel. Echt heel lekker. Sorry, sushi Koi, maar deze boontjes kunnen jullie niet aan tippen.
In de supermarkt haalt Fred een IPA- biertje uit Nieuw-Zeeland, en ik neem een ananasbiertje en een honingbiertje mee. We kopen niet veel, maar zijn hier meer kwijt dan voor het avondeten.
Vrijdag 14 april
We hebben gisteren uitgezocht hoe we (grotendeels) richting Lisong Hotspring kunnen komen. We staan bijtijds op, en halen ons ontbijtje bij de 7-eleven. Om half 8 stappen we in de bus, die ons naar Lidao brengt. Vanaf hier is het nog 8 km naar de hotspring. De eerste helft van de rit gaat over een vlakke weg. De tweede helft gaat over zigzagweggetjes, langs een brede rivierbedding, met aan beide kanten bergen. Een supergaaf uitzicht! Alleen de rit hiernaartoe is al indrukwekkend. Er zitten verder geen passagiers in het kleine busje.
De chauffeur rijdt alsof hij achtervolgt wordt door een stel zombies. Het scheelt dat er verder weinig verkeer is over de bochtige, smalle weggetjes. We hebben nog geen idee hoe we vanmiddag terug gaan komen, maar eerst maar bij de hotsprings zien te komen.
Na 3 kwartier zijn we in Lidao. Dit is echt een minidorpje waar amper toeristen komen. We informeren bij een klein winkeltje hoe we eventueel bij de hotsprings kunnen komen. De eigenaar van de winkel is echt een schat, want hij biedt ons zonder aarzelen een lift aan. Echt superchill, dit scheelt ons minstens 2 uur lopen!
Er is hier ook amper verkeer, aangezien de weg een stuk verderop ophoudt (beschadigd in 2009).
We worden gedropt bij een weggetje. Vanaf hier is het nog 1,5 uur bergafwaarts lopen. Het begin van de tocht is peanuts, afdalen over een geasfalteerde weg. Het tweede deel is een smal pad door het bos, aan beide kanten afgezet met touw en palen. Dit is absoluut geen normaal bospaadje. Het is grotendeels boomwortels en keien waar je vanaf klautert. En oppassen dat je niet uitglijdt over de blaadjes. Er lijkt geen eind aan te komen.
https://photos.app.goo.gl/irXfDw1CKTEFn6C87
Het laatste deel naar beneden is helemaal pittig. Dit deel gaat over rotsen. Er zijn stevige touwen bevestigd, om de tocht over de glibberige rotsen iets makkelijker te maken. Op sommige plekken was ooit een touwladder, maar de meeste zijn inmiddels vergaan. Gelukkig lukt het ons om veilig beneden te komen. We zijn onderweg een Taiwanese toerist gepasseerd, en beneden aamgekomen is er een Duits stelletje.
Beneden aangekomen kleden we ons eerst om. Maar, we zijn er nog niet. Om bij de hotspring te komen moeten we nog zo’n 300 meter stroomopwaarts. Eerst de rivier oversteken, en dan klauteren over en langs grote rotsen. Je moet wel een beetje een aapje zijn qua lenigheid om deze tocht heelhuids te kunnen doen.
Je moet eerst een stuk door het water. Ik had mijn sportschoenen uitgedaan, en vervangen door simpele flipflop-sandalen. Dat was echt een slecht idee van mij. Want het volgende deel moet je een best pittig stuk langs grote rotsen klimmen, en nee dat gaat je niet lukken met slippers aan. Dus dan maar met blote voeten, daardoor had ik tenminste meer grip. Fred was zo slim geweest om 2 paar schoenen mee te nemen.
https://photos.app.goo.gl/vEZAkfY4jxmHBtfX6
Na al dat geklim en geklauter, niet geheel zonder gevaar komen we aan! Yes, we made it! Alleen nog naar de overkant van de rivier, daar is de hotspring. Als je wilt kun je van de rots afspringen, maar gelukkig kun je ook met een touw de steile rots afdalen.
Het is hier echt adembenemend mooi, een paradijsje! Het water sijpelt langs de steile rotsen naar beneden. Je ziet de damp van het kokend hete water afkomen. Als je wilt, kun je hier een warme douche nemen. Er is een badje van ca. 30 cm diep, waar het water 50 à 60 graden is. In het begin is dat behoorlijk heet, zeker als je uit het koude rivierwater stapt, maar na een tijdje wen je er aan. We zijn eerst met z’n vieren, later komt de Taiwanese jongen (Phil) er ook bij.
We vermaken ons prima hier. Phil biedt ons een lift terug aan, naar Guanshan! Dat is wel heel fijn, hierdoor kunnen we veel langer blijven. Vlak voordat we weggaan, komt er een groep van 10 à 15 Taiwanezen. We beginnen aan onze terugtocht, weer omhoog de berg op. Dit gaat Fred en mij goed af. Alleen Phil heeft hier absoluut meer moeite mee. Hij heeft geen conditie, en heeft zich er op verkeken. We hebben geen haast. Met heel wat pauzes, en wat morele steun slepen we hem erdoorheen. Zo fijn dat hij ons een lift wil geven!
Terug in Guanshan eten we bij dezelfde foodstall waar we gisteren ook gegeten hebben. Nadat we Phil gedag hebben gezegd, drinken we nog een heerlijke flat white bij DJ.