Donderdag 14 april
We eten ons ontbijtje zoals we gewend zijn. We zien Marcella en Alex ook nog even, alleen zij gaan een andere route doen dan wij. Na het ontbijt gaan we weer op pad. De huizen in dit dorp zijn voornamelijk opeengestapelde stenen. En veel tibetaanse vlaggetjes overal. Helaas is het bewolkt vandaag, en hebben we regen. Dus door de wolken kunnen we even niet van het mooie uitzicht genieten.
We wandelen het dorpje uit, en dalen de berg af. In de loop van de ochtend klaart de lucht op, en krijgen we weer de besneeuwde bergtoppen te zien. Net als gisteren zijn het vooral naaldbomen. En wat opvalt, is dat in de dorpjes waar we doorheen lopen er een stuk minder groente verbouwd wordt. Nadat we een flink stuk gedaald hebben, gaan we daarna vanuit het dal weer zigzaggend de berg op. Dit keer een flinke stijging, tot 3400 (of 3800 meter?) hoogte. 
We klimmen de berg op, en stoppen in een dorpje. Het is inmiddels 11 uur. Tijd voor een kopje knoflooksoep! We gaan weer verder op pad. Dit stuk van de route loopt langs een weg, maar wel een weg met amper verkeer. Soms gaat het langs een smaller pad, met de nodige stenen.
Het uitzicht is echt adembenemend. Het is nog een flink stuk lopen, voordat we ergens stoppen om te lunchen. De plek waar we stoppen, zijn een paar huizen. Veel kleiner dus dan de dorpjes waar we tot nu toe doorheen liepen. Vandaag ook weer fried rice. Prima. Dan weten we ongeveer wat we krijgen. En goed om te zorgen dat we genoeg binnenkrijgen qua voeding, nu we elke dag hoger de bergen in gaan.
Tijdens de lunch komen ook Marcela en Alex aan. Alleen ze blijven hier op deze plek, als we na de lunch weer doorlopen. Wie weet zien we ze later nog. We lopen door naar Manang. We kregen de indruk dat het niet zo ver meer was. Maar dat valt wat tegen. Rond 5 uur komen we aan in Manang.
Achter ons hangt een donkere bui. We zitten er eigenlijk behoorlijk doorheen. Maar we wandelen gestaag verder. En zeker op het eind, als de bui achter ons zit, en ons probeert in te halen. Het begint ook steeds harder te waaien. Meestal een teken dat het gaat regenen. En de weg is voornamelijk zand, dus dat waait op. Dit stuk is dan ook niet het meest prettige om te lopen. Behoorlijk ingepakt, om zo min mogelijk last van het opwaaiende zand te hebben komen we uiteindelijk aan in Manang.
In Manang aangekomen, blijkt het guesthouse wat Ram op het oog had vol te zitten. Beetje onhandig. Het duurt even voordat we een alternatief hebben (waar ook wij tevreden mee zijn). Maar uiteindelijk vinden we wat leuks. En eenmaal binnen, gaat het na ongeveer 1 kwartier regenen. Yes, mooi op tijd binnen dus! Het was dus een goed idee om de pas te versnellen, want het waaien betekende inderdaad dat er regen op komst was. Iets later veranderd de regen in sneeuw. Een wit Manang! En oja, daardoor ook geen internet. Prima, even ‘off the grid’.
Fred neemt een warme douche. Alleen is die douche wel heel warm, want hij is loeiheet. Als ik daarna wil douchen, is blijkbaar het warme water op, dus dat is een koude douche. En ook na de douche is het best wennen, want inmiddels is het op deze hoogte behoorlijk koud! In de dining hall staat het kacheltje aan. Dat is wel fijn, alleen de hele dining hall staat blauw van de rook in het begin. Gelukkig is dat alleen in het begin. Ons avondeten is een lekkere pizza. Terug in onze kamer duiken we snel in de slaapzakken. En inmiddels wat extra dekens om ons extra warm te houden. Het is verder redelijk rustig hier. Hier en daar een blaffende hond, maar gelukkig niet de hele nacht. We slapen allebei redelijk goed. En ook geen rare nachtmerries. Het schijnt dat, als je eenmaal hoger de bergen in gaat, je enge nachtmerries kunt krijgen namelijk.
Vrijdag 15 april
’s Ochtends genieten we van een heerlijk ontbijt (same as every morning). Er is behoorlijk wat sneeuw blijven liggen! De daken en de velden zijn wit. We blijven vandaag in Manang. Ook zodat we wat aan deze hoogte kunnen wennen. In de ochtend wandelen we naar een gompa. Vanaf daar hebben we een mooi uitzicht over Manang. Het is ongeveer een uurtje lopen, en prima te doen.
Gisteren, tijdens het wandelen zijn de bovenkanten van mijn handen verbrandt. Blijkbaar niet goed genoeg ingesmeerd. Behalve dat was alleen mijn gezicht in de zon. En mijn gezicht had ik goed ingesmeerd, dus die is gelukkig niet verbrandt. Maar goed, de komende dagen doe ik steeds mijn handschoenen aan, zodat het niet nog verder kan verbranden.
Sinds gisteren hebben we qua kleding onze lange broeken aan, een trui met lange mouwen en onze jas. En vanmorgen heb ik voor de zekerheid extra warme sokken aangedaan. We hebben ons in Nederland goed voorbereid. Alleen, er is iets niet goed gegaan. Op mysterieuze wijze is Fred zijn warme broek niet mee. Speciaal gekocht voor dit deel van de reis, dat het erg koud is.
Maar gelukkig zijn er in Manang winkeltjes. Dus kunnen we voor weinig alsnog een goede warme broek komen. Het is een hele kleine winkel, die gevuld is met superveel handige dingen! Later kopen we hier ook prayer vlaggetjes, en een lekkere warme muts voor mij, en lippenbalsem.
We wandelen dus in de ochtend de berg op. Het is nu nog lekker rustig, en zijn nog 4 a 5 andere toeristen die naar boven lopen. Halverwege is een plek waar je thee kunt drinken. We bestellen thee. Alleen, niet zo slim van ons, we vergeten van te voren te vragen wat het kost. En jawel, de thee kost hier 500 roepies voor 2 thee! Terwijl je beneden in het dorp 90 roepies betaald. Beetje jammer dus. Ram, onze gids zegt dat dat komt omdat ze het water naar boven moeten brengen. Tja, beetje raar verhaal dit, want we liepen vlak vóór het theehuis nog langs een beekje, met stromend water. Verhaal lijkt niet helemaal te kloppen. We houden het dus bij 1 kopje thee sowieso. We genieten van het uitzicht, maken wat foto’s en wandelen dan weer terug naar Manang. Als we teruglopen, zijn er aardig wat mensen die nu naar boven gaan. Wel fijn dus dat we in de ochtend gingen, dus lekker rustig van het uitzicht konden genieten.
Rond 10 uur zijn we terug in Manang. We chillen wat, maken een wandeling door het dorp en rusten wat uit in ons guesthouse. Daarna tijd voor lunch. Dit keer fried rice en spring rolls.
Vanmiddag maken we een korte wandeling naar een meertje. Hier is een paar jaar geleden een gletsjer naar beneden gestort. Het meer is daardoor nu behoorlijk modderig. Naast het meer loopt een rivier. Verder zijn het veel rotsen. En er zijn ontzettend veel prayer flags opgehangen die wapperen in de wind.
Om er te komen, lopen we eerst het dorp uit, en dalen dan een stukje naar beneden. We steken 3 bruggen over, want het is aan de andere kant van de rivier. En dan weer een klein stukje omhoog.
Nadat we het meer bezocht hebben, en terug zijn in het dorp, lopen we door het oude gedeelte van Manang. De meeste huizen die hier staan, zijn gebouwd met stenen uit de buurt. Een deel van de huizen is ingestort, een deel is niet af. Ook zijn er veel tibetaanse versieringen te zien. Zoals de gebedsmolen, die we ook in veel andere dorpen zagen als je het dorp binnenliep of weer verliet. Daarnaast heb je in Manang een soort poort waar je doorheen loopt. Boven op de poort is een soort van toren gebouwd. Als je naar boven kijkt, is deze rijkelijk versierd met schilderingen. Aan de zijkanten van de poort, zijn aan de linkerkant en rechterkant ook weer de gebedsmolens. Ook hangt het hele dorp vol met gebedsvlaggetjes.
We gaan terug naar ons guesthouse. De dining hall zit op de eerste verdieping. Alleen, als de houtkachel daar niet aanstaat is het daar behoorlijk koud. Op de begane grond is een klein cafeetje, waar je koffie kunt bestellen. Prima dus! Daar gaan we zitten, lekker warm. We bestellen een koffie en een cinamonn roll. Later gaan we weer naar buiten. En daar komen we Marcella en Alex weer tegen! Gezellig. Samen met hun lopen we door Manang. Aan het begin van Manang is een soort bakkertje. Hier bestellen we appeltaart, en nemen nog een bakje koffie. We wisselen ook contactgegevens uit, omdat we niet zeker weten of we elkaar nog zien.
Terug in ons hotel eten we frietjes en pakora. We slapen ietsjes slechter dan gisteren. Die kou is behoorlijk wennen, maar het is te doen.