Zaterdag 16 april
We genieten van ons dagelijks ontbijtje. Voor vandaag gaan we 4 a 5 uur lopen. Het dorpje waar we uitkomen ligt op 4200 meter hoogte. We lopen Manang uit, en gaan de bergen in. Het uitzicht over alle bergtoppen is echt spectaculair! Hoe mooi, niet te omschrijven. Onderweg zien we ‘blue goats’, en yaks. Onze lunch bestaat weer uit knoflooksoep. En een chocoladecroissantje. Inmiddels is hier geen stroom meer. Na de lunch is het niet zo ver meer.
We komen bij de hutjes aan waar we zullen overnachten. Het is best basic. De douche hier bestaat uit een kannetje met koud water. De dining hall hier is echt ongelofelijk saai. Iedereen zit in een kringetje tegenover elkaar. De andere toeristen zeggen niks, iedereen zit wat voor zich uit te staren. Er is wel een houtkachel, in het midden, maar die wordt niet aangestoken.
Tja, omdat er zo weinig te beleven is, gaan Fred en ik even terug naar onze kamer. Daar ‘chillen’ we wat (letterlijk en figuurlijk, want het is behoorlijk koud op deze hoogte!). We kijken op de tablet de film Encanto, een mooie film! Daarna gaan we weer terug naar de gezellige dining hall. We hopen eigenlijk dat ze inmiddels die kachel hebben aangezet, maar nee dus.
Ram, onze gids vraagt wat we straks willen eten, dus dat geven we door. Om ons warm te houden, gaan we een rondje lopen. Er is niet zoveel hier, er zijn nog 2 of 3 andere guesthouses, that’s it. Maar, in een guesthouse verderop wordt net de kachel aangestoken! Verder zit hier 1 andere gast. Oh, dat is zo lekker warm, want mijn tenen zijn ondanks alle warme kleding lichtelijk bevroren. Er zit dus maar 1 ding op: We lopen terug naar ons eigen guesthouse, om even door te geven dat de plannen gewijzigd zijn. We zeggen onze bestelling af, en ‘verhuizen’ naar de verwarmde dining hall bij de buren.
Er is wat gestribbel van Ram, maar helaas is het niet aan hem waar we met onze bevroren tenen gaan zitten. Nou, echt heel fijn. In de andere dining hall spreken we de andere hiker. Hij komt uit Maleisië. Het eten hier is ook prima. Na het eten gaan we iets meer opgewarmd terug onze dikke slaapzakken in.