Wutai

Geplaatst op

Zondag 1 april
We dachten dat het in dit dorpje rustig zou zijn, maar dat blijkt tegen te vallen. Blijkbaar bevindt ons guesthouse zich naast de lokale kroeg, in een van de tuinen van de buren, want er kwam tot diep in de nacht flink wat herrie vandaan. En om 6 uur ’s ochtends werden we weer wakker door allerlei geluiden. Nou ja, dan maar niet uitslapen. We stappen in de auto, richting Wutai. We gaan vanuit daar een wandeling van 13 km heen en 13 km terug maken naar een hotspring, de Hayouxi Hot Spring. Om daar te komen moet je door een rivierbedding lopen. En soms door de rivier waden om aan de andere kant te komen. Fred had optioneel al een guesthouse geboekt in een nabijgelegen dorpje, maar we gaan kijken of er nog iets dichterbij iets te vinden is. 

Onderweg stoppen we om extra drinken te kopen. Het aanbod van supermarktjes en winkeltjes is beperkt in de dorpjes waar we naartoe gaan. De weg richting Wutai is al fantastisch met adembenemende uitzichten. De weg slingert zich de berg op en af, door het dal naar de volgende berg. We rijden Wutai voorbij, om in het volgende dorp te kijken of daar iets is om te overnachten. De weg was tot nu toe goed, geasfalteerd en breed genoeg. Alleen dit weggetje naar het volgende dorp heeft meer hobbels en gaten. We hebben geen idee waar we uit gaan komen. Op een gegeven moment houdt de weg op. We kunnen niet verder vanwege een brede rivierbedding. Er gaat wel een brug overeen voor brommers, fietsers en voetgangers maar niet voor auto’s. Er gaat wel een soort ‘weg’ door de rivierbedding, professorisch aangelegd met stenen.

We besluiten eerst even op onderzoek uit te gaan. We parkeren de auto, en gaan te voet de brug over. Aan de andere kant van de rivier ligt een dorpje. De tocht naar de hotspring kun je vanaf hier beginnen. In het dorpje vragen we of er ergens een plek is om te overnachten. Ja, die is er komen we achter. Het meisje aan wie we het gevraagd hebben wijst ons de weg. Alleen daar aangekomen is er nieumand thuis. Helaas. We gaan weer terug naar het dorpje. We spreken het meisje nog een keer aan (aangezien zij ook enigszins engels spreekt, en de andere dorpsbewoners die we aanspraken niet). Het meisje verwacht dat de eigenaar er vanmiddag wel weer zal zijn. We zijn er inmiddels ook achter dat de weg door de rivierbedding prima te gebruiken is, en inderdaad in het dorpje uitkomt.

We halen de auto op, en parkeren op een grasveld midden in het dorp. Als we daar onze meegenomen broodjes opeten, worden we door een Taiwanees aangesproken. Hij nodigt ons uit om mee te gaan naar een lokale familie. Altijd leuk! Het is om de hoek van het grasveld. Daar aangekomen blijkt het een apart gezelschap te zijn. Hoewel het nog niet eens 11 uur is.
krijgen we ‘slangenwijn’ aangeboden. Er wordt een grote glazen pot op tafel gezet, waar de drank en een slang in zit. Nee, bedankt zeggen we. Ziet er best luguber uit. We komen er al snel achter dat in dit dorpje geen restaurant of iets is.

We besluiten een kijkje te gaan nemen bij het startpunt van de wandeling. Want je kan dus vanuit dit dorpje starten, of nog iets verder doorrijden. Daar aangekomen zien we bij het beginpunt schattige stenen hutjes staan met een tuin erbij. Goh, denken we, zouden we misschien daar kunnen overnachten? We stoppen om het uit te zoeken. Op het terras zitten 2 Taiwaneze gasten, die geen woord engels spreken. Wel even een uitdaging om erachter te komen of we hier kunnen overnachten. Uiteindelijk weten we aan hen uit te leggen wat we bedoelen. Een van de gasten belt de eigenaresse. Ja, er is plek. De eigenaresse komt na ongeveer 10 minuutjes met de brommer aangereden. De prijs voor het huisje is in eerste instantie 2000 met ontbijt. We krijgen heb uiteindelijk voor 1400 zonder ontbijt. Perfect! Het huisje ligt namelijk exact bij het beginpunt van de route. Dichterbij dan dit kun je het niet krijgen.

We rijden terug naar het dorpje voor een paar boodschappen, hier ongeveer 5 minuutjes vandaan met de auto. En even kijken of we daar ergens kunnen lunchen. Nou, dat lunchen wordt hem dus niet want er is niks. Wel is er een buurtsuper, in de schuur bij een van de bewoners. We slaan gelijk in. 6 miesoepjes (ons lunch en avondeten voor de komende 2 dagen), en 8 flesjes water. Dan hebben we morgen genoeg voor de hele dag wandelen door de rivierbedding. We rijden de 2 kilometer terug naar ons hutje. En inmiddels hebben we wel trek, dus Fred gaat miesoep maken. Als hij een van de waterflesjes opent, komen we erachter dat we blijkbaar geen water hebben gekocht! Er zit alcohol doorheen. Geen idee hoeveel procent maar het smaakt naar wodka. Goed dat we er bijtijds achterkomen. We gaan terug naar het dorpje om de boel om te ruilen. Eenmaal terug maken we alsnog de miesoep. Daarna kijken we een filmpje op de tablet. Wat een rust hier. Je hoort alleen de krekels.

Maandag 2 april
Vandaag is de dag, we gaan de wandeling naar de Hayouxi Hot Spring maken! Het is goed weer. We staan om 6 uur op, en ontbijten met een miesoepje. Vandaag een ander smaakje dan
gisteren voor de variatie. We starten de wandeling vanaf ons huisje. We lopen de weg af richting de rivierbedding. We komen bij een groot rood hek wat nog op slot zit. Maar je kan er
prima overeen klimmen, dus dat scheelt weer. Bij de rivier aangekomen moeten we gelijk de rivier oversteken. Dat zal vandaag zeker niet de laatste keer zijn. We hebben ieder 2 paar schoenen mee. Een om door de rivierbedding te lopen, en een paar voor het wandelen over de stenen. Sommige stukken kun je redelijk makkelijk lopen, andere stukken liggen grote en kleine stenen om overheen te klauteren. Wel fijn als dat paar droog blijft, anders krijg je wel heel snel blaren. We lopen in het begin nog in de schaduw. Een mooie tocht. Heerlijk rustig. Maar, na ongeveer 2,5 uur lopen, horen we een jeep aankomen. Dat is jammer! Het is gedaan met de rust. Dat betekent dat we niet de enigsten bij de hotspring zullen zijn. Het blijft ook niet bij 1 jeep, er volgen er nog veel meer. Later blijkt dat deze periode ook veel Taiwanezen vrij hebben, en dan dit soort uitstapjes doen. Ondanks dat is het een bijzondere tocht en een mooi uitzicht. Op sommige plekken heeft de wand een roestige kleur.

Eenmaal aangekomen bij de hotspring is het druk. Je struikelt over de Taiwanezen met hun dure camera’s en mobieltjes. Druk in de weer met foto’s maken, van zichzelf en van ons. Wehebben een geïmproviseerde lunch. Van huis meegenomen repen, en wat koekjes van de 7-eleven die we hebben gekocht voordat we de bergen ingingen. Rond half 1 beginnen we weer aan de terugweg. We stoppen nu wat vaker dan op de heenweg om foto’s te maken. De laatste 5 kilometer zijn het zwaarst. Het is inmiddels behoorlijk warm met de middagzon, en de benen beginnen het ook te merken dat hele stuk wandelen, en steeds rivierbedding in. Terug bij het huisje rusten we eerst even uit. Daarna weer even langs de buurtsuper. Het bier is op, en die hebben we dubbel en dwars verdiend. En vanavond eten we weer noedel-soep, dit keer beef-noodle. We dineren in de tuin voor ons hutje en genieten van de rust.