Hualien

Zaterdag 7 april
We reizen vandaag door naar Hualien. Dat is maar 1,5 rijden vanaf hier. We hoeven pas aan het eind van de middag in te checken, dus we hebben alle tijd van de wereld. We gaan ’s middags met de auto de Taroko kloof in. Ook hier is het ontzettend druk. Rond een uur of 4 vinden we het mooi geweest, en rijden naar Waterway B&B. Hier verbleven we vorig jaar ook, en dat is toen prima bevallen. ’s Avonds eten we bij onze vriendin Amy! Ze heeft een wegrestaurant langs de weg tussen Hualien en Taroko Kloof. Ze is ontzettend blij om ons weer te zien. We kunnen niet weg voordat we weer volop hebben meegezongen met de karaoke. We hebben een leuke avond zo. En fijn dat we haar morgen en de andere avonden dat we hier zijn ook nog kunnen zien.

Zondag 8 april
Voor vandaag staat de Shakadang-trail en een bezoek aan het dorpje Dali op het programma. We hebben gisteren voor deze route alvast de permit geregeld, dus we kunnen gelijk op pad na het ontbijt. We starten rond half 9. Het eerste deel is nog wel druk met andere, Taiwaneze toeristen. Wel heel gaaf dit stuk. Je loopt langs een rivierbedding, met enorme rotsen die zijn uitgesleten door het water. Langs het pad is een groep apen, die van boom naar boom springt. Na een uurtje wandelen komen we bij het eind van de  Shakadang-trail. Hier houdt de meeste drukte ook op. Behalve ons zijn er nog een paar andere hikers, maar we lopen grotendeels met zijn tweetjes. Eerst nog een stuk langs de rivierbedding, daarna de bergen in. Het pad bestaat deels uit traptreden, maar sommige stukken over rotsen of smalle paadjes. Het is echt genieten! Dit deel van de trail hoor je geen verkeer, alleen de vogels. Het bergdorpje Dali bestaat uit een paar huisjes. De tocht duurt totaal zo’n 5,5 uur. Het laatste stuk, van de berg weer naar beneden zijn bizar veel traptreden. Ik ben ze alleen vergeten te tellen hoeveel het er waren. Later die middag gaan we Hualien in. We bezoeken het Creative Park. Jawel, Hualien heeft er ook een. Ook hier weer leuke kleine winkeltjes. We eten een vegetarische hamburger bij Salt Lick. Dit was als tussendoortje bedoeld, maar het is best een flinke. ’s Avonds gaan we weer naar Amy, waar we ook enorm veel eten krijgen! Maar op zich niet erg na de hele dag gewandeld te hebben.

Maandag 9 april
Yes! We hebben geregeld om vandaag te gaan para-gliden! Hoe leuk is dat. Het is om 10 uur. We hebben het adres en de route gekregen, en moeten er om 9:45 zijn. Alleen, daar aangekomen kunnen we het niet vinden! Shit. Het moet vlakbij het station zijn. Alleen, we zaten blijkbaar niet goed, want we moeten een dorpje verder zijn. We zijn er dus niet om 10 uur, maar pas om 10:20. Al lang blij dat we het alsnog gevonden hebben. Behalve ons zijn er nog 4 anderen die de sprong wagen. We rijden met een busje de berg op. Daar gaan we (een duo-sprong met een ervaren persoon), de berg afrennen en hop, door de lucht vliegen. Fred gaat als eerste. Daarna ga ik ook. Eenmaal in de lucht, zweven we als een adelaar. Ik heb mazzel, want met de luchtstromen komen we enorm hoog! Zo’n 1300 meter zelfs. Helemaal leuk. Alles wordt ook gefilmd. Bovenin de lucht vraagt de mede-vlieger of ik een sparrow wil doen. Ik heb geen idee wat het is, maar het klinkt wel gaaf, dus waarom niet? Blijkbaar houdt het in dat je als een malle in snelle rondjes naar beneden gaat. Yiehaa, heel gaaf. Weer wat meters lager doen we er daarna nog 1. Ben je toch wat sneller beneden. Helemaal vol van de adrenaline staan we daarna weer met beide benen op de grond.  Eenmaal weer onderweg is het lunchtijd. Fred neemt een soepje bij een 7-eleven (supermarkt). Ik sla nog even over. Mijn maag zit niet helemaal op de plek waar hij hoort te zitten na die 2 sparrows, dus ik eet pas weer wat later in de middag.

Vanmiddag gaan we naar Mukumugi. Deze plek had ik op een blog gevonden. Dit schijnt een hele mooie plek te zijn in een rivier, met glashelder water. Daar aangekomen is het nog even zoeken hoe we er moeten komen. We zetten de auto neer bij een politiebureautje. Vanaf daar gaan we lopend verder. Er was eerst wel een weg, maar er is een tunnel ingezakt vanwege landslides. Dus vandaar moet je via een andere weg, die langs de rivierbedding loopt. We zien van te voren niet goed wat de staat van de weg is, dus wagen de gok niet om hier met de huurauto overheen te sjezen. We lopen de weg die langs de rivierbedding loopt. Op zich zou het met een jeep te doen zijn. Na ongeveer 5 kilometer lopen, ziet Fred dat we eigenlijk naar links toemoeten. Daar is geen weg, maar wel een rivier. We klauteren eerst een stuk over rotsen om te kijken hoe ver we komen. Maar na een paar honderd meter komen we erachter dat we er via deze route niet komen. Toch maar terug, nog een stukje doorlopen via de weg. En zo komen we er uiteindelijk ook. Echt heel gaaf, er is verder helemaal niemand. Het is echt een stukje paradijs op aarde. Sprookjesachtig mooi hier. De rivierbedding is op sommige plekken diep, maar je kan gewoon de bodem zien zo helder is het. We zwemmen wat, en maken foto’s. Later in de middag komen er nog een paar bezoekers. Vijf jongeren.

Nadat we het hier gezien hebben, lopen we nog een stukje verder over de weg die langs de rivier loopt. Ook hier ziet het er mooi uit. Het is inmiddels 16:45. Aangezien we nog een flink stuk (minstens 5 kilometer) terug moeten naar de auto, gaan we weer terug. En yes, we weten een lift te regelen! ’s Avonds eten we uiteraard weer bij Amy. 

Dinsdag 10 april
We zijn vanmorgen vroeg opgestaan. We vertrekken vandaag richting Fuxing. De route loopt door de Taroko kloof, die totaal 22 kilometer lang is. Op dit tijdstip is het nog heerlijk rustig in de kloof, blijkbaar vinden de hordes Taiwanese toeristen dit nog te vroeg en zitten ze nog aan hun ontbijt. Aan het eind van Taroko kloof zit je op 2500 meter hoogte. Het is een fantastische heldere dag, we hebben een goed uitzicht met een mooie helderblauwe lucht. Genieten dus. Redelijk aan het eind van de kloof ligt een geocache, gelegd door Rudy (een lokale geocacher). Deze cache is nog niet eerder gevonden, dus het leek ons wel leuk om een ‘first to find’ te scoren. Het zou in principe maar een paar kilometer lopen moeten zijn, dus we schatten 1 uur heen, en 1 uur terug. We starten de wandeling. Eerst een stuk de berg af langs een slingerpaadje. Dan een stroompje over. Alleen, dan krijgen we een stuk waar geen echt pad meer is, vanwege een landslide. Gelukkig hangen er wel wat touwen als extra hulpmiddel, en kunnen we wel enigszins veilig verder. En dit blijkt niet de enigste landslide te zijn, zo’n stuk komen we nog 4x tegen! De tocht naar de cache duurt dan ook geen 1, maar 2 uur voor de heenreis. Bij de cache aangekomen vinden we hem vrij snel, bij een gammele brug, die we gelukkig niet over hoeven. Het was een hele gave tocht, alleen loopt ons reisschema nu iets anders dan gepland.
Want vanaf hier dachten we dat het nog 2,5 uur rijden was naar Fuxing (dat zei 1 van de navigaties). Maar nee, dat blijkt nog 4,5 uur te zijn. Een aangezien we pas weer om 16:00 bij de auto zijn, in plaats van het begin van de middag, loopt dat dus iets anders dan gepland. Maar goed, beetje avontuur kan ook geen kwaad. We rijden door de bergen. Het zijn behoorlijke slingerwegen. Soms lijkt het net Mario Kart. Bij een supermarktje onderweg halen we wat eten en drinken. Soms stoppen we onderweg, wellicht dat we ergens een B&B tegenkomen. Alleen, dit gebied is nog minder toeristisch dan plekken waar we tot nu toe waren. En aangezien ze totaal niet op westerse toeristen zijn ingesteld, kun je als je door een dorpje rijdt, niet zo makkelijk zien wat een hotel of B&B is. Als we toch wat zien, en gaan vragen wat het kost per nacht blijkt het bizar hoog boven ons budget te liggen. 200 euro per nacht. Nou, laat maar zitten.

We rijden (inmiddels in het donker), door naar Fuxing. Daar hadden we wat op het oog. Alleen, blijkbaar rijden we verkeerd. Alsnog komen we in een dorpje aan waar ze een paar B&B’s hebben. Bij de ene zijn de kamers dramatisch slecht, en de eigenaresse is ook totaal niet geïnteresseerd. Laat maar. We gaan alsnog even verder zoeken, maar helaas het schiet niet echt op. Hoewel de internetverbinding hier ook niet optimaal is, kijken we via internet. Fred ziet dat we op zich redelijk dichtbij Taipei zitten. Prima, ook goed, we gaan daarnaartoe. Daar is altijd wel wat te vinden. Vanuit de auto boeken we iets waar parkeren voor de huurauto ook mogelijk is. Daar komen we uiteindelijk rond 22:30 aan. Pfft, wat een rit zeg! We doen niet al te ingewikkeld, we halen wat te eten een een soepje bij de 7-eleven om de hoek van het hotel.