Woensdag 28 maart
De vorige reis, in 2017 zijn we ook naar Taiwan geweest. En dat is zo goed bevallen, dat we dit jaar weer gaan. De vlucht gaat om 11 uur in de ochtend. Een prima tijd dus. Alles is in de weken en dagen voor vertrek ingepakt en klaargelegd. Met een zeer relaxt gevoel doen we de deur achter ons dicht, We gaan met de trein naar Schiphol. De vlucht verloopt prima
Donderdag 29 maart
We landen om 5:45 in de ochtend op Taipei. Daar aangekomen pakken we de bus naar de highspeed train. Daar komen we om 7:00 aan. De trein richting Tainan vertrekt om 7:35, en om 9:10 komen we aan in Tainan. Vanaf daar met een gratis shuttle bus naar het centrum. Vanaf de plek waar we uitstappen is het ongeveer 1 km lopen naar het hotel. Best wel evenomschakelen, van temperatuur 5 graden naar 25 graden. Gelukkig kunnen we gelijk terecht, hoewel de officiële inchecktijd pas 15:00 is. Na wat opfrissen, en de lange spijkerbroek verruild te hebben voor een zomer-outfit gaan we op pad. We kunnen fietsjes lenen van de airbnb-eigenaar. Op zich wel fijn, alleen de fietsjes zijn veelste klein voor ons, dus het fietst niet heel comfortabel.
Vorig jaar hebben we heerlijk koffie gedronken bij Beefcake, dus daar gaan we dit keer weer naartoe. De eigenaar herkent ons nog! Fred heeft speciaal voor hem koffiebonen vanuit Nederland meegenomen. Na de koffie rijden we naar Anping Tree House. Vorig jaar waren we ook in Tainan. Toen hebben we wel het Anping Fort bezocht, maar deze plek nog niet. Het is bijzonder om te zien. Het gebouw, althans, de restanten van een gebouw zijn overwoekert door een aggresieve Bayoan-boom. De wortels lopen voor een groot deel ook bovengronds. Op één plek lijkt het alsof de wortels uit de muur stromen, een heel apart gezicht.
Het is in de zon aangenaam warm. Superfijn om door Tainan te fietsen, langs de kust naar een rustig gedeelte van de stad. Vooral als je nog een jetlag hebt en niet zo veel hebt geslapen. Rond 3 uur fietsen we terug richting het centrum, waar we ergens wat drinken. Nog gaar van de vlucht doen we een powernap in het hotel. Hierna betalen we alvast het hotel, omdat we morgenochtend weer verder op pad gaan. De vrouw van het guesthouse geeft een goede tip waar we lekker kunnen eten. Het restaurant is vlakbij. Je kunt hier hotpot eten. Ze laat het op internet zien. Ze spreekt een beetje engels. En verder redden we ons met een beetje hulp van google translate. Het is inderdaad een goed restaurant, we eten heerlijk hier.
Vrijdag 30 maart
Vanmorgen waren we om 7 uur wakker. Vlakbij het hotel staan fietsen. De fietsjes die we bij het guesthouse konden lenen waren echt te klein voor ons, dus we gaan voor een maatje groter. We fietsen naar het andere deel van Tainan. Maar eerst ontbijten bij Donutes. Ze hebben alleen op dit tijdstip weinig keus qua ontbijt. Of te zoet, of met ham of met nootjes. Dan maar een croissantje. De koffie smaakt wel goed gelukkig. Na het ontbijt fietsen we door naar de Koxinga Shrine. Dit is een van de tempels waar we vorig jaar nog niet geweest zijn. Het is hier heerlijk rustig. Een mooie tempel om te zien ook.
Vanaf daar fietsen we naar Dananmen (Grand South Gate). Wel aardig om te zien. Er staat hier een bijzondere Bayuan boom. Wat zo bijzonder is aan de boom, is dat er vanuit de takkenwortels tot aan de grond reiken, die zich ook als boomstammen in de grond ‘planten’. Dus de boom groeit zowel vanaf de grond omhoog, als vanaf boven weer naar de grond. We fietsen vanuit het zuiden weer terug langs het guesthouse, richting Anping Fort, en vanaf daar door naar Taijiang National Park. Het is een prima fietsweertje, zo’n 25 graden. We fietsen over de grote weg. Het is hier veel rustiger vergeleken met de binnenstad van Tainan. We bezoeken in het park een tempel. Tsja, ik weet het niet. Het is eigenlijk een beetje een zootje in de tempel. Aan het plafond hangt tl-verlichting, niet bepaald sfeervol. Het komt bij mij niet bepaald over als een heilige plek.
Op de terugweg stoppen we weer bij Beefcake voor de lunch en een goede koffie. Fred heeft koffie van Livingstone Coffee uit Amersfoort meegenomen. De eigenaar is ontzettend blij hiermee! We krijgen van hem nog wat tips waar je lekker kunt eten in Henchung en Kenting, waar we later naartoe zullen gaan. We fietsen weer terug naar het zuid-westen van Tainan, naar het Blueprint Culture & Creative Park. Ik ben altijd gek op dit soort plekken, met kleine winkeltjes en ateliers. Ze hebben hier ook gave muurschilderingen. In een van de winkeltjes hebben ze Taiwaneze IPA-biertjes, dus ook Fred is helemaal gelukkig. We lopen nog wat winkeltjes in en uit.
Nadat we het gezien hebben, fietsen we richting het vliegveld. We kunnen om 6 uur onze huurauto ophalen. We zijn er al om half 6. Nadat we onze fietsen gedropt hebben (dat kan op het vliegveld), bellen we het autoverhuurbedrijf op. Die komen ons na 10 minuten ophalen. Het blijkt dat de auto een stukje verderop zit, richting het High Speed Railway Station. Na het papierwerk wordt de auto voorgereden. Een gloednieuwe Nissan, nice! Het is een automaat, dus Fred (de chauffeur deze reis), moet even ‘omschakelen’. Mooi, de auto is geregeld. Om 7 uur gaan we sushi eten bij een van de restaurantjes
Vorig jaar wilden we hier ook al eten. We zochten toen een sushi-restaurant op wat dicht bij ons guesthouse was. Toen we binnenkwamen, hoorden we dat we een maand van te voren al hadden moeten reserveren. Dat ging toen dus niet meer lukken, maar dat heeft Fred voor dit keer wel al vanuit Nederland geregeld. Heel mooi dus! We kunnen de auto achter het restaurant parkeren. Best een uitdaging! De weg is enorm smal en het is een krappe doorgang. Maar, het lukt.
Het sushi-restaurant is ontzettend exclusief. Naast ons zijn er nog 4 andere gasten, that’s it! We zitten aan een L-vormige tafel, en kijken hoe er voor onze neus door de sushi-master de meest sublieme gerechten worden klaargemaakt. We krijgen stuk voor stuk kunstwerken voorgeschoteld. Er wordt verse wasabi gemaakt van mierikswortel. We krijgen eerst verschillende schaaltjes met vis. Daarna een soepje. Daarna vis met rijst. En zo gaat het nog een tijdje door. Na ruim 3,5 uur gaan we voldaan met een volle buik en een bijzondere ervaring rijker weer weg. Wat was dat een belevenis.
Zaterdag 31 maart
We zijn gisteren pas om 12 uur gaan slapen, en hadden eigenlijk bedacht om om 9 uur ’s ochtends yoga te gaan doen in een tempel. Maar goed, we worden pas om half 9 wakker: toch maar geen yoga. Dan maar om 9 uur naar Beefcake voor een lekker ontbijtje. Kaascroissantje en een flat white, jammie.
Na het ontbijt halen we onze tassen op in het guesthouse en rijden we richting Maolin. Een rit van 1,5 uur. We komen rond half 11 aan. Het is op zaterdagochtend niet al te druk onderweg, dus we kunnen prima doorrijden. Als we bij Maolin Recreational Area aankomen, wordt het landschap al meer heuvelachtig. In het begin zien we nog heel veel toerbussen rijden, maar als we doorrijden neemt dat gelukkig af. We rijden zigzaggend door de bergen. Het is een fantastische rit!
We rijden eerst naar Maolin Waterval. In ieder geval, eerst naar een beginpunt van de wandeling richting de waterval. We vinden een perfecte, brede parkeerplek in de schaduw. Vandaag is het ook weer 20 a 25 graden. Er staat nog 1 auto, verder helemaal niemand hier. De wandeling van 4 kilometer is best pittig. Heuveltje op, heuveltje af, afgewisseld door bruggen de rivierbedding over. In het dal is een brede rivierbedding met enorm grote stenen. In dit seizoen is het een rustige rivier met helder water. Op de bergen groeit metershoge bamboe. De vogeltjes fluiten, de vlindertjes fladderen en het zonnetje schijnt. Wat wil je nog meer?
Bij de waterval aangekomen zijn wij de enigste twee. Het is een hoge waterval. Op dit moment geen enorme waterstroom, maar alsnog de moeite waard. We lopen dezelfde weg weer terug. We komen zowel heen als terug een paar Taiwaneze toeristen tegen, maar ze zijn op een hand te tellen. We zijn rond 2 uur weer terug bij de auto. We rijden door naar Duona Village, zo’n 15 kilometer verderop. Ook dit deel van de rit is mooi. Opnieuw rijden we over slingerende wegen door de bergen.
In Duona lopen wel wat toeristen, maar niet veel. We parkeren de auto in het dorp, en vragen aan een paar mensen waar we zouden kunnen overnachten. Bij een koffietentje, waar de vrouw van het tentje geen engels spreekt, weten we duidelijk te maken wat we zoeken. Ze gebaart ons om te wachten. Ze pakt haar scooter, en gebaart ons dat we achter haar aan moeten lopen. Een tiental huizen verderop stopt ze, en spreekt de vrouw die daar is aan. Dat is blijkbaar de eigenaresse van een guesthouse, weer iets verderop in het dorp. En jawel, ze heeft kamers, voor maar 800. Prima, dat is de helft van wat wij gisteren hebben betaald.
We drinken koffie bij het koffiebarretje, en gaan daarna het dorp verkennen. Het is niet al te groot. Een paar straatjes, meer is het niet. We hebben nog niet gelunchd, dus gaan wat eten bij een tentje aan het begin van het dorp. Qua restaurants niet al teveel keus hier, maar gelukkig is er iets. Ook hier spreken ze geen engels. We wijzen noedels aan in ons Mandarijn woordenboekje. De vrouw van het tentje gebaart ons om mee te lopen naar de koelkast. Daar laat ze 2 soorten noedels zien, waar we er eentje van kiezen. Daarna kiezen we de groente, en niet veel later hebben we een heerlijk bord noedels voor onze neus. Een prima lunch. We lopen nog wat door het dorpje, nemen nog wat te drinken voordat we terug gaan naar ons guesthouse.